Potwierdź swoją lokalizację

Potwierdź swoją lokalizację lub wybierz z listy krajów, aby skontaktować się z lokalnym sklepem Ottobock. Zadbamy o przekierowanie w przyszłości na wybraną stronę, abyś zawsze był we właściwym miejscu.

Diagnoza i objawy

Niestabilność więzadła stawu skokowego

Terapia niestabilności więzadeł stopy i stawu skokowego zależy od przyczyny i stopnia nasilenia. Stopniowe leczenie za pomocą ortezy jest niezbędne u pacjentów z naderwanym więzadłem.

Podsumowanie

Przyczyny, objawy i terapia

Kostka ma staw górny i dolny. Stawy składają się z powierzchni stawowych, chrząstki stawowej, płynu stawowego oraz torebki stawowej i więzadeł.

W zespole stawu skokowego są różne więzadła. Stabilizują stawy w połączeniu z mięśniami obejmującymi kostkę. Więzadła muszą mieć pewną wytrzymałość w celu zapewnienia stabilizacji i odpowiedniej mobilności w stawie.

Osłabienie (rozluźnienie) więzadła może wystąpić ze względu na czynniki wrodzone lub nabyte. Powoduje to często osłabienia stawów. W przypadku naciągnięcia lub zerwania więzadła, stabilność stawu może ulec nawet całkowitej utracie.

Przyczyny

Przyczyny

Przyczynę niestabilności, głównie w górnym stawie skokowym, można znaleźć we wrodzonym lub nabytym osłabieniu więzadła, lub bez dodatkowych struktur stabilizacyjnych (np. torebki stawowej, chrząstki stawowej, łąkotki, struktur mięśniowych). Więzadła w stawie skokowym mogą być naciągnięte lub nawet mogą się zerwać wskutek skręcenia stopy, lub bez działania sił zewnętrznych. Niestabilność stawu skokowego ogólnie definiuje się jako ilość zaatakowanych struktur więzadeł. Im jest więcej dotkniętych więzadeł, tym zespół stawu skokowego jest mniej stabilny.

Objawy

Objawy

Niestabilność objawia się najpierw niepewnym krokiem, co może być związane z bólem i odgłosami chrupania pod zwiększonym obciążeniem. W przypadku ostrej niestabilności, np. z powodu zerwania więzadeł, w zagrożonym obszarze będą widoczne obrzęk i przebarwienia. Częstym skutkiem długoterminowym jest przewlekła niestabilność oraz zapalenie kości i stawów, tj. zwiększone zużycie chrząstki w stawie, zwłaszcza gdy ostre urazy są nieodpowiednio leczone.

Diagnoza

Diagnoza

Kiedy niestabilność zespołu stawu skokowego jest potwierdzona przez procedury badań manualnych, takich jak badania przechyłu talar, często wykonuje się diagnostyczne badania obrazowe, takie jak MRT, RTG i USG.

Terapia

Terapia

Niestabilność stawu skokowego może być ostra lub przewlekła i jest traktowana odmiennie w zakresie opieki klinicznej i praktyk ortotycznych. Terapia zależy zatem od przyczyny i nasilenia niestabilności. Zazwyczaj jest zachowawcza, to znaczy bezoperacyjna. Przy leczeniu zachowawczym terapia skupia się na fizjoterapii i ortezach stabilizujących. Dobór odpowiedniej ortezy jest ważne w fazie leczenia ze względu na niestabilność stawu przy zerwaniu więzadeł. Niewłaściwe dopasowanie często prowadzi do przewlekłej niestabilności zespołu stawu skokowego.

Zalecane ortezy

Ortezy i stabilizatory Ottobock na kostkę i stopę

A mother holds one child while holding hands with another as they stroll outside through a field. The mother is wearing the Ottobock's C-Brace.